Hoff Bogdan (1865–1932), malarz, nauczyciel rysunków. Był synem Bogumiła i Jadwigi z Melenthinów. Ur. 16 XI w Koźminie w Wielkopolsce. W r. 1885 ukończył H. szkołę techniczną kolei terespolskiej w Warszawie, a następnie studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie oraz w technikum we Wiedniu. Po krótkim okresie pracy w Kołomyi i Krakowie objął H. w r. 1897 pracę nauczyciela rysunków w polskim gimnazjum w Cieszynie. Brał wtedy żywy udział w działalności Pol. Tow. Ludoznawczego na Śląsku (założonego w Cieszynie w r. 1901) i wraz z ks. Józefem Londzinem i Jerzym Warchałowskim należał do twórców wielkiej wystawy ludoznawczej w Cieszynie w r. 1903, która dała początek zbiorom Towarzystwa Ludoznawczego w Cieszynie. Po r. 1905 osiadł na stałe w Wiśle i kontynuował prace swego ojca nad przekształceniem tej wsi w miejscowość letniskową i wczasową. W r. 1908, głównie staraniem H-a, powstało Stowarzyszenie Miłośników Wisły, którego istotnym celem była troska o rozbudowę Wisły i zabiegi około stworzenia w niej dobrych warunków uzdrowiskowych i letniskowych. W r. 1914 zgłosił się H. do Legionów; pozostał w wojsku do r. 1926 i dosłużył się stopnia porucznika saperów. W l. 1923–8 był nauczycielem rysunków w Gimnazjum im. M. Reya w Warszawie, po czym powrócił do Wisły, gdzie brał nadal żywy udział w staraniach o rozbudowę Wisły jako letniska. Jako malarz nie pozostawił H. po sobie żadnych wybitniejszych dzieł. W akwarelach utrwalał dawniejszy krajobraz wiślański, szkicami zaś swoimi i rysunkami propagował piękno Wisły i jej folklor. Jedną z jego folklorystycznych kompozycji figuralnych wzięto na afisz wystawy ludoznawczej w Cieszynie w r. 1903. Zmarł H. w Cieszynie 19 VII 1932 r.; pochowany został na ewangelickim cmentarzu w Wiśle.
Rondthaler A., „Głos Ewang.” 1932 nr 36.
Ludwik Brożek